Sandy's statistieken

dinsdag 17 maart 2015

2014- het jaar waarin ik 23 weken in het umcg heb gelegen.

Hoe het allemaal begon.                                                 deel 1, 2014 23 weken in het ziekenhuis

In november 2013 kwam ik op mijn werk, bij zorgbelang Fryslân, er achter dat ik steeds dubbel zag. Ik kon het onderste gedeelte van het scherm niet meer goed lezen. Ik heb oogdruppels gekocht en in eerst instantie hielp het wel een beetje maar later niet meer.

Kort na deze constatering voelde ik mij weer niet goed. Koorts ect, algehele malaise. Toen ik het umcg belde, moest ik meteen naar de centrale spoed opvang (cso)
daar stond een heel team klaar om mij te onderzoeken. Een neuroloog met zijn arts in opleiding en een co- assistent en nog wat snuffelstagieres. Ze deden een neurologisch onderzoek bij mij en dit onderzoek heb ik later vele malen gehad. Ik wist al wat er komen ging, zeg maar.

Na alle onderzoeken en bloeduitslagen die ze binnen hadden, dachten ze dat ik hersenvliesontsteking (meningitus) had. Ik moest een ruggenprik(lumbaalpunctie) hebben om hersenvocht op te vangen. Op 7 januari 2014 moest ik naar de poli neurologie komen, alwaar dit zou gebeuren. Ik zag er zo tegen op dat ik na 20 minuten wachten mijn jas wilde pakken en weg wilde gaan. Arjan hield mij  tegen en op dat moment kwam er een verpleegkundige die mij kwam ophalen. Toen moest ik wel. Eerst werd mijn bloed geprikt en moest ik wachten op de uitslag van het INR. Door de bloedverdunners kon de prik niet doorgaan. Jippie! Het bloed was te dun. Ik moest maar weer naar huis gaan en vitamine k druppels ophalen bij de apotheek. In heel Heerenveen was er geen vitamine k druppel voor handen maar 1 apotheek in noord had nog een paar. 9 januari moest ik weer terug voor de prik. Toen was het bloed dikker en kon het door gaan. Shit!!
Ik kreeg iemand anders die het ging doen. Ze prikte gelijk raak en moesten er 6 buisjes gevuld worden. Met een druppelsnelheid van dikke olie, lag ik daar zo'n 20 minuten met een naald in mijn rug.
Daarna konden we naar huis. We waren om 17 uur thuis en we zaten net op de bank, ging de telefoon. Ik moest gelijk terug komen want er was inderdaad hersenvliesontsteking gevonden in het hersenvocht. Wij weer terug en via de CSO werd ik opgenomen op mijn longafdeling. Ik kreeg antibiotica, iets van 2 verschillende soorten.
Ik heb er toen ongeveer 5 weken gelegen voordat ik weer naar huis kon gaan. Ik moest nog een ruggenprik om te kijken of het beter was geworden. Deze arts in opleiding mocht het gaan doen. Een vp-er van de afdeling hield mij vast. En meneer de aio ging aan de slag.... Oh wat deed hij mij pijn. Ik heb zowat de hele afdeling bij elkaar gegild. Niet normaal. Hij bleef doorgaan en gelukkig na de 6e keer proberen, zat de naald eindelijk goed. Hij heeft maar 3 buisjes gevuld. Het was gelukkig beter en mocht ik naar huis.
Maandag 24 maart, 1dag na mijn verjaardag zou ik de boel opruimen en mijn zware beeld in de kast zetten. Ik boog voorover en kreeg een zwarte waas over mijn gezicht en viel ik op de grond. Gelukkig kon ik mijn mobiel pakken en heb mijn ouders gebeld. Zij waren heel snel bij me. Toen hebben we het umcg gebeld en ik kon komen naar de CSO. En ja hoor, daar stonden ze weer...de neuroloog met zijn gevolg. Weer dezelfde testen maar dit keer op de gang want het was een beetje druk. Toen kwam de kno want op de foto bleek dat de bijholtes heel erg vol waren. Een ontsteking. Omdat ik een hersenvliesontsteking heb doorgemaakt, moest ik toch worden opgenomen. Ik moest 3x daags met Natriumchloride 0,9% spoelen en ik kreeg een antibioticum via het infuus. Na anderhalve week moest ik naar de kno en deze vond dat ik naar huis mocht. Jippie! Toen ging het een tijdje goed. totdat.....lees vorige blog