week-update

Vorige week woensdag ben ik met het ergste van boetseren bezig geweest. De gipsen mallen verwijderen. Als eerste de twee mallen van elkaar krijgen. Gelukkig hielp Gosse, mijn leraar me. Toen de twee mallen van elkaar af waren moest ik het klei eruit krabben...wat een vies klusje, net modder aan je vingers en onder mijn nagels, die had ik beter kunnen knippen van te voren, maar ja, dat is achteraf.

Donderdag heb ik weer gezwommen voor het eerst na de kerstvakantie. Het water was redelijk maar niet al te warm hoor. Het is overigens wel eens kouder geweest. Het was wel weer leuk om iedereen te zien. We hebben het weer even met Stien over haar schaats prestaties gehad naar aanleiding van een programma over ard en keessie. Daarin zag je ook oude beelden van Stien. Heel leuk.

Vrijdag heb ik weinig zinnigs gedaan, want ik weet het nu al niet meer...O ja we hebben wel boodschappen gehaald want zaterdag zijn we weer eens naar Santpoort zuid gegaan. We hebben pa en ma turenhout weer even verveeld!!!Ook zijn we naar lukas klamer geweest voor de nodige grootverpakkingen van wasverzachter tot vaatwaspoeder. Ook hebben we een spelletje van the Sims voor de x-box gekocht.

Na het eten zijn we naar Minne en Tim in Alkmaar gegaan en hebben erg gezellig gesproken over van alles en nog wat aangaande de transplantatie. We zijn rond half 12 weer op weggegaan naar Heerenveen. We waren 1 uur thuis en lagen ongeveer 2 uur in bed. (inhaleren kost tijd...)

Zondag ochtend lees ik op oef dat Elvira, het meisje waarmee ik in het ziekenhuis lag, vorig jaar. Getransplanteerd is. Ze moest in het ziekenhuis blijven totdat de transplantatie zich aankondigde. En ze zou misschien high urgent worden geplaatst. Maar de longen kwamen op tijd.

Verder de hele middag met the sims gespeeld enz. We aten laat omdat we de tijd waren vergeten.

Maandag was weer normale drukte...Petra kwam schoonmaken, Pietie kwam fietsen en 's avond weer schilderen. Dinsdag moest ik al om 9.20 uur naar de fysio omdat ze per ongeluk iemand op MIJN TIJD hadden gezet, jaja......
Maar toen had ik de gehele dag tijd om van alles te doen dacht ik...

Toen ik thuis was, werd ik gebeld door mijn consulente van de thuiszorg. Ze vertelde dat Petra, mijn hulp in het ziekenhuis lag en dat ik een vervangster krijg. Petra is thuis gevallen en heeft haar voet gebroken. Ze dacht dat ze de trap al af was maar miste de laatste trede...De voet hing er raar bij en op de SEH is geconstateerd dat ie gebroken was. Ze is meteen geopereerd en waarschijnlijk is ze vandaag alweer thuis, als ze wat met de krukken overweg kan. We zijn van plan om zaterdag even bij haar op visite te gaan.

Vanmorgen moest ik vroeg op want ik moest naar groningen voor controle bij mijn longarts. Tegenwoordig heet het UMC-Groningen. Ik moest om half 9 met de taxi mee want ik moest er half 10 zijn omdat ik met een studie voor bewegingswetenschap mee ging doen. De taxi had ook een mevrouw voor de nierdyalise mee en die bracht hij eerst naar het gebouw op het terrein. Toen kwamen we langs de kinderkliniek waar ik vroeger altijd naar binnen ging om bij de cf-poli te komen. Dus ben ik uitgestapt en de taxi reed ook direct weg.
Toen ik bij de deuren kwam zag ik dat het een personeelsuitgang was geworden en dus heb je een pasje nodig....Shit, hoe kom ik nu binnen, ging het ook nog hagelen. Er kwam eentje uit en ik vroeg hoe ik binnen kon komen. Nou, je moet via het parkeerterrein een soort van bouwput opgaan en daar aan de zijkant is wel een deur...
Dus toen begon mijn eerste wandeling....Ik balen, maar kwam toch binnen bij de computerzuil en dus in de winkelstraat.(Brutalen hebben de hele werled...mentaliteit)
Nu nog naar de andere kant lopen en ik was er!! hehe..Toen ik mij meldde kwamen er gelijk twee meisjes op mij af en mijn longarts. Eentje ging mee naar de fysiotherapie, kortom weer terug naar de voorkant van het gebouw....Dit was de warming-up zal ik maar zeggen..haha
Daarzo moest ik de shuttle test lopen, op piepjes 40 meter lopen en die piepjes komen steeds sneller. Ik heb geloof ik 340 meter gelopen. Dat is meer dan met de screening, zei arjan. Poeh he...

Toen weer terug naar de cf-poli en daar moest ik blazen, dat ging wel lekker, daarna kreeg ik de bio-resonantietest waarbij ze spier en vet percentage meten. Dat was iets verlaagd maar niet verontrustend.
Toen kreeg ik een vragenformulier in te vullen en nog een test waarbij je in 30 seconden zo vaak als mogelijk moet opstaan en weer gaan zitten. Daarna kreeg ik de stappenteller en moest toen even 20 stappen zetten om te kijken of hij wel telt. Dat was dus niet zo en toen moesten we de plaats waar ik hem moet dragen vinden. Na nog 2 x 20 stappen te hebben gelopen, telde hij wel goed.
Ik moet nu elke dag die stappen in een dagboek zetten. Dat moet vier weken en dan is dat klaar.

Toen moest ik nog bij dr kraan komen en alles was goed. Ik woog 58 kilo, dus de havermout helpt wel...haha. Verder klonken mijn longen goed voor mijn doen natuurlijk. Ook mijn bloeddruk was goed. Omdat ik vertelde dat ik last had van het gevoel van een band om mijn borstkas. Dat kan duiden op vocht vasthouden. Maar aan mijn voeten te zien is dat niet het geval. Ik heb het ook gehad toen ik vorig jaar in het ziekenhuis lag, en vooral onder invloed van die prednison..wel een naar gevoel is dat.
Toen heb ik nog even met betsy, de cf verpleegkundige gesproken en zij was naar het symposium geweest waar arian visser (zie zijn verslag op 12 januari) heeft gesproken. Ze kende hem van zijn website en uit het ncfs nieuws.
Na ons gesprek moest ik sputum inleveren en ben ik op zoek gegaan naar de IC waar elvira lag.
Ik was richting toraxcentrum gegaan en stapte de lift in en had op 2 gedrukt en kwam op de verpleegafdeling terecht en liep per ongeluk het kamertje van Tiny Goosens onze maatschappelijk werkster voorbij en ze zag mij en vroeg of ik haar zocht, wel een beetje verbaasd. Ik vertelde over elvira en ze wist niet dat ik haar kende. Ik vertelde dat ik met haar in het ziekenhuis had gelegen vorig jaar en dat ze toen de screening aan het doen was. Tiny ging even kijken in welke kamer elvira lag en toen besloot ze om mij daar te brengen. Ik had gezegd dat ik evt alleen een kaart wilde afgeven en niemand voor de voeten wilde lopen. Ik weet wel dat ik er niet bij mag door mijn bacterien natuurlijk dus liet ik het aan Tiny over. Ik moest even wachten en Tiny ging even vragen. Er bleek niemand bij Elvira te zijn en ze vonden het goed dat ik even door het raam naar haar kon kijken.
Ze lag heel rustig, wel aan alle apparatuur, maar tot dan toe stabiel. Ik werd zelf wel rustig en vond het minder erg dan dat ik gedacht had. Nu weet ik hoe het zal zijn. Ik vond het wel prettig dat Tiny erbij was. Je kan natuurlijk niet zomaar op de IC komen, ik had ook wel een beetje massel dat ik haar tegen kwam.

Ik hoop dat Elvira snel wakker kan worden en dat ze aan haar herstel kan beginnen en lekker kan gaan genieten van het leven...

Om een uur was ik beneden en belde de mevrouw van de bali de taxi.
Dus moest ik wachten. De taxi had de mevrouw van de nierdyalise ook weer mee terug. Nadat ik thuis was,ben ik even gaan slapen want ik was wel moe van al dat gewandel.
Ik ben dus niet meer naar boetseren geweest...Volgende week maar weer.