In de cf wereld is het niet zo fijn op dit moment. Ik lees zo hier en daar wel eens een paar sites van ander cf-ers. Dan lees je dat een cf-er is overleden, net 19 jaar en dat door complicaties tijdens een simpele ingreep haar longen het niet aankonden. Ik heb haar wel een paar keer gezien, het doet je wel wat...
Eergisteren kreeg ik het Fokkamp boek thuis gestuurd. Dat is het boek waarin alle deelnemers van het laatste kamp staan en die voor alle deelnemers staan die ooit mee gingen met kampen in de 30 jaar dat ze werden gehouden. Ik ben ook een van die deelnemers en herkende daarin wel het "grote familie gevoel en het onvergetelijk leuke" ervan. Ik las van het boek en heb toen gevraagd of ik het ook kon krijgen..
Bekijk de website van kamp ook eens... www.stichtingfok.nl
Gisteren was ik weer wat aan het lezen, lees ik dat er weer een cf patiente is overleden. Ook 19 maar heeft het niet kunnen redden. Beide cf-ers staan ook in het boek. Zo'n boek krijgt een emotionele waarde. Net als mijn foto albums van kamp. Ik heb dan een dubbel gevoel; verdriet omdat velen er niet meer zijn maar ook het geweldige gevoel omdat het altijd zo bijzonder leuk was.
Ook zijn er een aantal cf-ers van mijn leeftijd erg ziek en liggen op de IC te vechten voor hun leven of aan de zoveelste kuur in het ziekenhuis. Ik mag nu niet klagen, ik ben thuis, aardig goed voor mijn doen. Wel wachtend op een paar nieuwe longen, maar zo is het nu een maal.
Klik hier voor het gastenboek voor beide meisjes. Een mede cf-er heeft dit gemaakt voor hun.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten