Als sportvrouw door het leven

Maandag was weer schoonmaakdag met Petra. Zij heeft alle zware werk weer voor mij gedaan en we hebben ook wel even leuk zitten kletsen. Maar Petra wil dat nooit zo lang, als ik dat wil want ze wil alles schoon hebben.

's middags heb ik wat op de bank gehangen, tv gekeken, administratie gedaan, en begonnen met het haken van een ballerina. Ik heb het meisje nu af maar ben nog druk doende met het jurkje. Ik haak meestal tijdens het tv kijken. Dan heb ik het gevoel dat ik toch iets (nuttigs)doe. Het patroon is te vinden op hobbydoos.nl Inmiddels heb ik een cd-rom ontvangen van een mede hobbydoos haakster. Ze had echt ontzettend veel patronen erop gezet, dus kan ik wel weer een tijdje vooruit. Alleen moet ik de meesten eerst vertalen vanuit het engels. Maar goed daar leer je ook weer van.

Dinsdag moest ik weer gezellig naar de fitness om 12.30 uur. Het was een uurtje eerder gezet, waarom weet ik niet, maar het maakte mij niet zoveel uit. Het trainen ging erg lekker. Ik heb eerst 20 minuten ingefietst toen op apparaten mijn been -en armspieren weer lekker laten zweten. Daarna als laatste, na een uurtje, weer even 10 minuten roeien. Ik had deze keer 1355 meter geroeid. Meer dan de vorige keer. Toen had ik 1205 meter geloof ik. Elke keer gaat het beter en dat is echt wel een stimulans om het nog eens leuk te gaan vinden ook en om het nog eens twee keer per week te gaan doen! Maar "vroeger" werd ik al benauwd bij de gedachte aan of als ik naar een of ander apparaat keek. Geen wonder dat het nooit mijn favo was om te sporten...(haha)
Dat is nu wel anders...

Verder kwam ik nog eentje van het schilderen op de avondclub tegen. Zij wist helemaal niet dat ik al getransplanteerd was, dus was ze heel erg verbaasd dat ik mijn zuurstoftank niet meer bij me had. Toen ik het eenmaal had verteld was ze giga blij voor me. Zo kom ik regelmatig kennissen tegen en meestal hebben ze het al gehoord maar het valt mezelf op dat ik soms gewoon verbaasd ben dat sommigen het nog niet eens weten. Voor mij is het al weer bijna gewoon, alhoewel ik elke dag nog steeds een moment van bijzonderheid voel dat ik toch een van de gelukkigen mag zijn met nieuwe longen. Soms overvalt mij het emotionele en schieten er zomaar een paar tranen over mijn wang, gewoon een moment van dankbaarheid dat ik dit mag meemaken.

Woensdag was een druk dagje. Eerst om 9 uur naar de trombosedienst. Daarna even niks doen op de bank, ja haken... en lunchen. Toen naar het centrum want ik moest eerst naar de apotheek om mijn prograft en teststrips te halen en om mijn naaldjes en infusiesetjes voor mijn insuline pomp te bestellen. Daarna heb ik bij de Hema een appeltaart gekocht en moest ik nog wat kleine attentie bij xenos kopen voor een sportster van onze groep, die al zolang de afdeling bestaat, de ledenlijsten bijhoudt. Mag ook wel eens gedaan worden!

Toen ben ik naar mijn boetseerclubje gegaan en dat is in het museum. Daar heb ik eerst gezorgd dat de taart in de koeling kwam te staan en toen ben ik bezig geweest om mijn plankje enz klaar te maken voor mijn nieuwe beeld. Ik kan nog even niet zeggen wat ik ga maken want dat is een verrassing. Met een speciale betekenins. Maar goed zodra het kan, zal ik er uitgebreid op terug komen.
Gosse , mijn leraar heeft mij geholpen om het armatuur, ijzerdraad ter versteviging van het beeld, op mijn plankje te maken. Ik ga dit beeld ook weer gieten net als mijn duiker, zie foto. Dus eerst maak ik met gietklei het beeld, dan maak ik met gips er een mal omheen, dan moet ik de klei uit de mal halen en dan kan ik het met cement gieten. Dus weer een aardig klusje maar wel erg leuk om te doen. Ik was helemaal blij, heb bijna alles zelf gedaan op het armatuur na dan. Wat ook wel heerlijk was, was dat mijn zuurstofdraadje mij niet meer in de weg zat. Erg fijn moment was dat!!

In de pauze hebben we de taart gegeten, omdat ik weer terug ben en omdat ik een half jaar, oke ietsje langer dan, mijn nieuwe longen heb. We hebben even leuk gekletst enz. Om half 5 gingen we weer verder met onze beelden. Om half 6 had ik de boel ook weer ingepakt, zodat het klei niet uit droogt en helemaal zelf naar boven op de plank gezet. Het beeld was nog te tillen maar straks als het af is, dan denk ik wel dat er 10 kilo of meer klei erin verwerkt zit. Het pak klei is nl 10 kilo. Dat moet ik eigenlijk weer aan mijn lijf zien te krijgen.

Toen ik thuis was, kwam mijn neefje Hendrik even langs. Hij was wezen spelen bij een vriendje dat hier in de buurt woont. Hij wilde even zien hoe het met mij gaat. Hij heeft even mijn schilderijen bekeken en vertelde mij dat hij vrijdag weer naar ijshockey training moet. Kan hij zijn energie (adhd) ook weer kwijt. Toen hij naar huis ging, moest ik koken voor mijzelf, want arjan had een vergadering en eet dan altijd op de zaak. Ik heb macaronie gemaakt met twee gebakken eieren met ham en champignons en daaroverheen aromat en peper. Het was heel lekker maar wel een beetje te veel macaroni. Tja, wel alles opgegeten hoor. Ik vind macaroni met zo'n mixje en gehakt helemaal niet te eten. Ook krijg ik er enorme vettige ontlasting van zodat mijn huidplak direct van mijn buik springt. De vettige ontlasting zorgt er nl voor dat het plakspul loslaat. Water doet nou net het tegen overgestelde, die laat het plakspul juist extra plakken. En dat is weer een voordeel voor mij! Dan kan ik lekker zwemmen.
Want vanochtend om 9 uur zat ik al in de auto richting het zwembad in wolvega. Onderweg kreeg ik een aanslag op mijn oren te verwerken. Ik zou mijn Ka-radiootje even iets harder zetten en drukte op de daarvoor bestemde knop. De radio ging wel harder maar ging helemaal verder naar volume 30....Ik schok me de rambam en dat op de snelweg. Ik probeerde met man en macht om die k***e radio uit te krijgen maar het lukte niet. Ook nog gewoon op het verkeer letten en gewoon doorrijden. Tja, je kan moeilijk stil gaan staan op de snelweg...Of dat helpt. Ik drukte het cassettebandje (ja zo'n oud ding uit de vorige eeuw, waar muziek op staat, zal nooit uit mijn auto worden gestolen)half in de radio en toen was het stil...hehe!! Mijn oren toeterden nog na zeg. Bij het zwembad kreeg ik het frontje eraf en ik zag dat het palletje van de volumeknop afgebroken was.
Maar goed, ik kwam er om te zwemmen en niet om een radio te maken...
Er was nog helemaal niemand, ja schoolkinderen...Oh nee! dan hebben we pas om 10.15 uur zwemmen. Ik balen, maar onze leidster kwam er ook al aan...Maar we moesten toch wachten tot 10.15 uur. Er kwamen nog een paar aanzetten en we mochten wel in het kantinekamertje zitten en koffie en thee nemen. We hebben een uurtje gezeten en toen kwamen er nog wat anderen aan, die het blijkbaar wel wisten. Maar de badmeester was het vorige week vergeten om tegen onze leidster te zeggen.
Ik heb heerlijk gezwommen, alleen was het water wel kouder dan in het zwembad van heerenveen. Brrrr. Ik heb natuurlijk ook niet zo heel veel vet om mij heen..maar dat houdt in dat je goed door moet zwemmen om het warm te krijgen. Nou dat was geen probleem. Om 10.45 uur moesten we er weer uit en hebben we na het omkleden nog heel even in de hal gezeten. Toen gingen we weer ieders ons weegs.
Ik even met de radio pielen maar dat hielp allemaal niks, brak ook nog het palletje af waar het frontje de radio mee aanzet. Nou ja, dan maar geen radio of cassette meer...
Arjan heeft nog zijn oude radio/cd speler hier liggen van zijn oude auto en die gaat ie er in zetten. Moeten we wel een nieuw plaatje kopen maar die zou ie bestellen. Morgen doet ie dat. Hij neemt de Ka ook mee want die moet gekeurd worden. Tis weer zover!
Morgen, vrijdag moet ik sporten. Eerst wel naar de trombosedienst, dan om 12.30 uur naar de fitness, alweer! Dan even anderhalf uur naar huis en om 15 uur weer zwemmen....poeh. Wat een sportvrouw zal ik worden....! Net als Inge de Bruijn (ehm)