Sandy's statistieken

donderdag 19 november 2009

Macy is er niet meer


Macy is gisteren ingeslapen. 18/11/2009

's ochtends deed ze al raar, ze lag plat op de mat in de gang en haar borstkastje ging heel zwaar op en neer. Ze kreeg ook een hele dikke buik. Het was niet meer dan een geraamte met een velletje er overheen en dan nu met een dikke buik.
Ik heb haar een tijdje op schoot gehouden maar ze wilde dat eigenlijk niet echt meer. Nadat ik van boetseren terug ben gekomen, kwam arjan er ook net aan. Ik zei nog tegen hem: "zou ze nog leven?" want ze kwam niet meteen en ze zat ook niet op het aanrecht. Ze kwam strompelend van boven. De schildklier pillen hebben niet echt meer geholpen. We besloten om naar de dierenarts te gaan. Die zei ook dat er niks meer aan te doen is, en dat het toch beter is om een spuitje te geven.
Dat hebben we ook gedaan. Na de eerste spuit was ze vrijwel gelijk in coma. Ik zou haar op schoot nemen maar voordat ik de stoel bereikte was ze al helemaal slap. Toen heb ik haar op de tafel gelegd en zo hebben we afscheid genomen van haar.
De dierenarts kwam terug en gaf haar het laatste spuitje. Ze bromde nog wat en toen zag je dat het leven er helemaal uittrok. Ze heeft 14 jaar een goed leven gehad en ze heeft mij veel vreugde en troost geboden. Ze was mijn kindje al was ze maar een gewone zwart witte huiskat, dat staat in haar paspoortje.

Ze blijft altijd in mijn hart.




Verder heb ik vandaag net zolang nieuwe longen als dat ik op de wachtlijst heb gestaan. Maar nu moeten we verder zonder Macy en dat is weer een nieuwe fase in ons leven. Best moeilijk hoor, maar die nieuwe longen heb ik bijna 3 jaar alweer!

2 opmerkingen:

Veronica zei

Hallo Sandy en Arjan,
Wat ontzettend verdrietig dat jullie afscheid van Macy hebben moeten nemen. Maar zoals je schrijft; ze heeft 14 jaar een mooi leven gehad. Een kat, of het nou een raskat of een gewone Hollandse korthaar, maakt niet uit ze zijn toch onderdeel van je gezin. WEns jullie sterkte met dit verlies.
Lieve kattengroet van Maxima, Misty, Whoopi, Brad, Pluis en Veronica

Anoniem zei

hoi Sandy,
wat een mooi stukje heb je over je lieve poes geschreven je zal haar wel missen he.
sterkte met het verwerken van haar veries en hopelijk hupelt ze al weer vrolijk verder zonder lijden in de poezen hemel.
dikke knuf
manon