De eerste dag na de operatie

Gister avond heb ik gemediteerd en ik wist dat mijn healing class een groepshealing zou houden, het programma van les 7. Ik heb precies op de tijd, 22 uur, "mee gedaan" en visualiseerde dat ik bij hun in de kring zat. Ik zweefde helmaal met de meditatie muziek mee. Die had ik op mijn telefoon gezet. Heerlijk gevoel was dat. Ik had geen pijn door de pijnpomp alleen was mijn rechterbeen doof, dat gaf een raar gevoel. Ik heb helaas niet zoveel geslapen want de infuuspompen gingen om de haverklap piepen, hier op de zaal. Hoe dat kan en waarom dat altijd 's nachts moet????

Om de paar uur werd ik ook steeds wakker gemaakt voor de contoles van bloeddruk, zuurstof gehalte, temperatuur en bloedsuikers. Dat is om te controleren of er geen lekkage aan de darm is. Vanochtend om 6 uur had ik een suiker van 2,9....Heel laag. Deze keer heb ik het niet voelen aankomen. Ik kreeg gelijk ranja en ze hebben de insuline infuus stop gezet.
Om 7 uur kregen we ontbijt en dat smaakte mij goed. Daarna was mijn suiker weer iets van 10 en toen kon de pomp weer aan. Ik werd geholpen met wassen en aankleden omdat ik nog niet echt overal bij kon. Ook was mijn been nog steeds doof waardoor ik er geen sturing over had. Ik kon ook al weer recht op in bed zitten en toen heb ik mijn haakwerkje maar opgezocht. Inmiddels kwamen de mensen van de pijnbestrijding om de epiduraal (soort infuusje in mijn rug tegen de pijn)te bekijken want de verpleegkundige dacht dat ie lekte omdat er nogal wat bloed in mijn bed lag. Achteraf herinner ik mij dat het bloedde toen de epiduraal ingebracht werd omdat het dopje even scheef aangesloten was.
De meneer van de pijnbestrijding zei dat ie nog goed zat en omdat ik geen pijn had, en niet een extra shot had genomen, daarom de dosis van 8 naar 6 ml per uur ging zetten. Nu is de doofheid in mijn been al wat minder geworden. Dit is wel een bijwerking van die pijnmedicatie.
Heb mijn haakspullen opgezocht, tenminste gevraagd of de verpleegkundige het uit mijn kleding kast kon halen. Ondertussen was ik met haaknaald in mijn hand, in slaap gevallen. Om 12 uur werd ik wakker omdat we warm eten kregen. Ik had gestoofde vis met vissaus en zilvervliesrijst. Heerlijk!
Na het eten ben ik even gaan slapen en om half 3 heb ik op de stoel naast het bed gezeten. Dat ging prima. Intussen werd mijn bed verschoond en kon ik lekker in een schoon bedje stappen. Ongeveer 16 uur kwamen mijn moeder en arjan. Mijn vader was gisteravond alweer naar Tilburg terug gegaan omdat hij vandaag wat dingen moest doen.
Kort nadat mama en arjan kwamen stonden mijn schoonouders ook naast mijn bed. Hele verrassing!De rest van de week hebben ze geen tijd omdat nico alle dagen bhv cursus moet geven. Over twee weken gaan ze naar australie en viert nico daar zijn 65ste verjaardag onder de kerstboom in de zon! Gelukkig ben ik nu al geopereerd zodat ze nu met minder zorgen weg kunnen. Vorige keer kwamen ze wel heel sot terug door mijn darmperforatie precies op de dag van hun thuiskomst. Ook mijn schoonzus is vorige week geopereerd. Haar maagband is verwijderd en ze heeft nu een maagomleiding gekregen. Dus wij zitten samen met een buik die nog op gang moet komen...maar dat gaat zeker lukken.

Het reisverslag is te volgen op deze site: tineke en nico

Arjan heeft mijn laptop weer online gebracht met de umts kaart van stichting FOK Daarom kan ik nu zelf alweer mijn blog bijwerken. Bedankt Fred!

We worden nu klaar gemaakt voor het nachtelijke tafereeltje...slapen. Probeer dat maar eens tussen al die infuuspompen. Iedereen hier op de kamer heeft er drie, zelfs ik. Een pijnbestrijding, een waakinfuusje en insuline pomp. Vandaar dat ik wat onrustige nachten heb gehad.
Ik ga mijn tanden poetsen, mijn mp3 spelertje aanzetten en proberen te slapen.

Morgen is er weer een dag.

Ik heb een stoma zakje op mijn prikbord gehangen en er een simpel gedichtje bij gemaakt.

Vaarwel stoma,

Je hebt mijn leven toen gered, je hebt je werk gedaan.
Maar desondanks ben je nu verleden tijd
Leef ik weer als een "normale" meid!