Sandy's statistieken

woensdag 24 januari 2007

De stoel van God

Zondag waren we om 20 uur thuis en konden we rustig bijkomen van de reis, die overigens vlot verliep. Maandag ochtend zat ik al vroeg achter de computer omdat ik nog ledenlijsten uit moest printen voor de vergadering van 's middags. Ondertussen kwam arjans vader op msn vanuit australie en voor hem was het bijna avond. Hij vertelde over zijn belevenissen e.d. Om half 9 ging ik naar beneden en toen ik bezig was met mijn inhalaties klaar te maken, kwam Petra. We hebben even wat gepraat en daarna ging ze aan het werk. Om half 12 kwam Pietie en moest ik weer op de home trainer. Ondertussen is Petra weer naar huis gegaan want alles was alweer schoongemaakt. Heerlijk, is dat altijd! Ben zo blij met Petra. Om 12 uur had ik weer genoeg gefietst en ging Pietie ook weg.

Toen nog even wat gelunched en de laptop klaar gemaakt voor de vergadering van die middag. Hielke kwam me ophalen om half 2. Ik was helemaal verdiept in het boek, wat ik vrijdag eindelijk thuis had gekregen. Ik had over het boek gelezen op de site van de vrouw van een mede cf-er die al getransplanteerd is.

Het gaat over het werk en leven van kinderarts Theo van Diepen. We leren hem kennen als coassistent op de afdeling kindergeneeskunde en volgen hem in zijn carrière als kinderlongarts. We zijn betrokken bij belangrijke leermomenten tijdens zijn opleiding en leven mee met emotionele gebeurtenissen als het overlijden van ernstig zieke kinderen. Een van die kinderen is Klaas. Klaas lijdt aan de taaislijmziekte oftewel cystic fibrosis. Kinderen met deze ziekte worden vaak niet oud en sommige van hen leiden een leven dat zich half in ziekenhuizen afspeelt. Klaas is elf als de ziekte in de terminale fase komt. Theo is zijn arts en maakt van dichtbij mee hoe het kind en zijn ouders daarmee omgaan. Klaas geeft duidelijk aan niet voor longtransplantatie in aanmerking te willen komen. Een besluit met grote gevolgen. Voor Klaas en voor zijn ouders. Maar zeker ook voor Theo van Diepen. Klaas kan nu niet meer beter worden en Theo kan alleen nog maar de pijn verzachten. Wanneer het lijden van de jongen ondraaglijk wordt, komt Theo voor een groot dilemma te staan: kiezen tussen leven en dood. Kiezen tussen zakelijke, wetenschappelijke kennis en zijn gevoel als mens. Kiezen tussen wat wettelijk mag en wat vanuit goed dokterschap moet. Worstelen met dilemma’s rondom actieve levensbeëindiging bij kinderen.Wie aan dit boek begint, heeft geen andere keus dan het uit te lezen. Het boek geeft een indrukwekkend inzicht in de persoonlijke afwegingen die artsen maken bij de behandeling van hun ziekste patiënten, maar biedt ook een onthullende blik in de keuken van de besloten medische beroepsgroep. Het is ingetogen geschreven, maar zodanig aangrijpend dat het iedere lezer, ook die geen ervaring met ernstig zieke kinderen heeft, zal intrigeren.

Op de website "De stoel van God" kun je meer lezen. Dinsdag moest ik om half 11 naar de fysio. Ik moest de ramen van de auto krabben. Het was niet echt koud meer maar toch wel frisser dan we de laatste tijd gewend waren. Na het half uurtje ademgym enz was ik om 11. 15 uur wel weer thuis. Ik heb mij op de bank genesteld en ben ik het boek verder gaan lezen. Ik heb wel even gelunched onderussen en een klein middag tukje. Toen weer verder gelezen en nadat arjan thuis was gekomen en we hadden gegeten, heb ik het uitgelezen. Prachtig boek, geen nonsens vertellen, gewoon zoals het gaat. Ik herkende wel dingen erin. Mooi boek, wel aangrijpend, stof tot nadenken...
Toen het boek uit was...heb je tijd over, althans moet je de dingen oppakken die zijn blijven liggen...zoals de strijk, was, nieuwe notulen...ahhhh. Die bewaar ik voor een andere keer.
Vanmorgen was ik laat wakker en heb wel een beginnetje gemaakt met de notulen. De rest moet allemaal nog. Ik ga dit publiseren en dan naar boetseren. Weer een beeldje maken, nou ja, uithakken. Hoop dat iik er vandaag klaar mee ben.

Geen opmerkingen: