Sandy's statistieken

zaterdag 23 augustus 2008

Zaterdag, dag twee UMCG

Vanochtend kwam het ontbijtje weer lekker vroeg. Dat wil zeggen 7.15 uur. Meestal lig ik dan nog te pitten...Daarna heb ik nog een dutje gedaan tot een uur of 8 want toen werd mijn temperatuur gemeten en mijn bloeddruk, de zogenaamde controles. Ik heb nog wat nagelegen. Om 9.15 uur ongeveer ben ik maar eens rustig naar de douche gestapt, ongeveer 5 meter van mijn bed. Echt heel lang onder de warme douche gestaan en om 10 uur ging mijn pillen wekker, dus prograft tijd.
Toen ben ik in bed gaan liggen tv kijken maar ondertussen kreeg ik al weer wat buikpijn. Het slaapje wat volgde, deed me wel goed en kon ik om 12 uur toch mijn warme maaltijd gebruiken. Intussen had ik een klysma gekregen en kwam er weer wat los. Na het eten kreeg ik echt heel erg veel pijn. Ik heb mijn pyjama maar vast aangedaan en ben in bed gekropen. De verpleegkundige heeft met de dokter overlegd en ik mocht toch een spuitje tegen de pijn. Dat werkte maar een klein beetje, kon ik even slapen maar toen ik weer wakker werd, na een klein uurtje verging ik weer van de pijn. Arjan kwam na 3uur en ik heb eigenlijk niks anders gedaan dan vergaan van de pijn. Dus arjan had er niet zoveel aan.
Om 17 uur kregen we de broodmaaltijd en ik heb alleen mijn boullion maar gegeten. Kreeg gelijk weer krampen.
Toen het weer een beetje ging, heb ik arjan naar de auto gebracht en heb ik een rondje in het ziekenhuis gemaakt en ben met de trap weer naar de afdeling gelopen. Dat is nu toch een fluitje van een cent voor me...als ik op 4 zou liggen, zou het me nog lukken ook..
Toen ik weer op de kamer was, heb ik mijn boek gepakt en ben maar aan de tafel gaan zitten, de pijn is nu wel weg maar ik heb wel om 20 uur weer thee en crackers gehad. En ook een liter colofort. Dus ben benieuwd hoe het gaat.
Als ik weer pijn krijg, mag ik weer een spuitje, morfine is dat geloof ik, wel zo weinig mogelijk, anders gaan de darmen ook weer stilliggen en dat moeten we niet hebben.
Morgen ochtend ga ik om 10 uur naar de kerkdienst. Ik heb dat beloofd sinds ik getransplanteerd ben. Als ik hier lig en er is een dienst ga ik daar heen om mijn donor te gedenken. Nu hoop ik dat mijn "vriendje" er ook is, hij is leraar handvardigheid en tekenen en geeft wel rondleidingen hier in het ziekenhuis. We gaan dan wel eens even een paar schilderijen bekijken na de dienst. We zullen het morgen wel zien.
Weer een nieuwe dag met weer nieuwe kansen.

1 opmerking:

Anoniem zei

Hoi Sandy,

wat vervelend dat die klachten maar niet weg blijven!
Hou je haaks en veel sterkte daar.

groeten Fred