Sandy's statistieken

dinsdag 2 september 2008

lekker weekend en colo-inloop-foto

Voordat ik naar huis ging,kreeg ik twee medicaties die lang werkend zijn en ik mocht gelijk om 17 uur beginnen en om 7 uur 's ochtends weer opnieuw innemen. Ik kreeg ook nog een pil mee die ik mocht nemen als ik toch nog erge pijn zou krijgen. Ik mag die na elk anderhalf uur weer nemen. Gelukkig had ik die niet nodig. Onderweg naar huis had ik nog steeds pijn, dus ik dacht dat het toch niet echt zou helpen. Maar goed, eenmaal thuis kreeg ik een onthaal van de hond en de poes. Ik voelde ineens geen pijn meer en ik had het gevoel dat ik dronken was. Heerlijk, geen pijn meer...lekker geslapen en precies om 7 uur wakker om mijn pillen in te nemen.

Zaterdag ochtend, de verjaardag van arjan, nadat ik weer wakker werd, gingen we boodschappen doen voor de verjaardag van arjan. Eerst zijn we naar de hema gegaan om taart te kopen en toen kwamen we jannes en zijn vrouw tegen, even mee staan praten en toen nog even naar xenos en toen kwam ik willy tegen die bij mij op boetseren zit. Als ik weer thuis ben, zou ik even bij haar op visite gaan. Maar goed ik moest bij xenos bamisoep bekertjes kopen want die zijn het lekkerste. Ik kwam bij de auto terug en arjan zat al te wachten...best wel een tijdje, de arme jarige job..
Toen naar de jumbo en de bakker. Hele kar vol natuurlijk maar wel leuk om verjaarsboodschappen te doen. We gingen eerst de broodjes eten buiten en dat is altijd op zaterdag eigenlijk. Ik ben toen met het wassen van mijn kleren begonnen en vrijdag had ik al wat gedaan. Arjan heeft alle tuinstoelen klaar gezet en tegen 12 uur kwamen arjans vader en moeder. Hebben we alvast gezellig in de tuin gezeten. Het was echt heerlijk weer, arjan had weer geluk...



Zo in de namiddag druppelden de visite binnen en hebben we een leuke, zonnige dag gehad. Ik had eigenlijk helemaal geen pijn en dat was al bijna drie weken wel zo. Ik heb heerlijk kunnen eten, fijn me de hele dag lekker gevoeld en niet hoeven huilen en in rare houdingen hoeven te liggen om maar geen pijn te hebben. Goed spul die pillen van het pijnbesstrijdingsteam.



Toen papa en mama kwamen, zijn we eigenlijk vrij snel de barbeque aan gaan steken. Lekker sate en kipjes en worstjes gegeten, eigenlijk geschransd, niet normaal. Fijn om weer lekker te kunnen eten zonder dat de pijn weer komt.
Papa en mama bleven slapen en zondag ochtend was papa al om 5 uur wakker. Dat is ie gewend omdat hij dan aan het werk moet. Mama was daardoor ook vroeg en was al om 7 uur met de hond uit geweest. Ik was ook om 7 uur wakker om mijn pillen in te nemen en om 10 uur hadden we wel trek in afbak broodjes, die arjan altijd voor ons maakt. Heb ik hem maar wakker gemaakt. Ondertussen hadden we al de tuin opgeruimd en de woonkamer. De kinderen hadden allemaal ballonnen proberen op te blazen, waarmee je figuurtjes kunt maken, maar het gaat vaak mis en de restjes vliegen in het rond. Maar goed, samen met mama was alles zo opgeruimd.
Na het ontbijt ging papa naar zijn broertje om de compter te maken en wij hebben wat geluierd en met de hond gewandeld. We hebben de rest van het vlees op de barbeque gelegd en het was weer super lekker.
Ik had intussen de was weer gestreken en in de koffer gestopt. Toen het 19 uur was, moest ik mijn laatste kipje naar binnen werken, alles in de vaatwasser en naar groningen terug. Papa ging naar tilburg en mama en ajan brachten me weg.
Mama blijft deze week bij ons en laat 's middags chica uit en komt dan hier heen en dan kunnen we lekker samen kletsen en even gaan wandelen enz. Arjan komt dan na zijn werk hierheen en drinken we bij het restaurant iets en dan zwaai ik ze weer uit.
Gisteren had ik een rustig dagje hier, niks geen onderzoeken enz. Ik was zo brak want toen ik zondag weer in mijn kamer kwam, kwam er een mede cf-er naar me toe en zij vertelde dat ze altijd mijn weblog leest en mij wel een in het echt wilde zien, nu ze hier toch lag.
Het was erg gezellig en zeker toen we ontdekten dat we in 1978 samen op kamp waren geweest in lemele....zij wist nog hoe ik er toen uit zag en met de tijd begon ik haar ook te herkennen op de foto die ik in mijn fok boek heb van dat kamp. Ik heb gelijk arjan gebeld of hij dat boek mee wilde nemen. Inmiddels was het 22 uur en onze kamergenoten wilde slapen en toen zijn we in het dagverblijf gaan zitten. We kregen een kan thee, crackers en pate en smeerkaasjes.
Het was twee uur toen we naar bed gingen...vandaar dat ik zo brak was. Om 6 uur was ik naar he toilet geweest en ik zag dat mijn stomaplak aan het lekken was met vet van de barbeque. Het was nog niet heel erg, maar ik had niet zoveel zin om het op die tijd te gaan verschonen. Dus heb ik wat doekjes gepakt, wat tape en plakte het stevig vast. Lekker verder geslapen en om 7 uur werd ik wakker gemaakt voor mijn pijnpillen, lekker ingenomen en proberen verder te slapen, om kwart over 7 ontbijt gegeten en tot 9 uur geslapen. Toen maar snel mijn nieuwe plak erop geplakt, kleren aan gedaan bed opgemaakt en toch weer gaan liggen...
Verder was het een rustige dag de maandag. 's avonds had arjan de boeken mee en toen ik hun had uitgezwaaid waren mijn oom en tante uit leeuwarden er ook dus ik had lekker veel bezoek tot 8 uur. Daarna ben ik met mijn boek naar E en hebben we weer in het dagverblijf gezeten. Mijn nieuwe buurman, van onze leeftijd, was ook meegegaan. Ik had die dag drie liter colofort gedronken en mocht na tien uur geen eten en drinken meer hebben. We hebben tot half 12 daar gezellig gezeten. Toen was ik wel echt moe en mijn zakje was heel erg vol. Mijn buurman en ik gingen slapen en we waren zo vertrokken.

Ik was weer vroeg wakker, moest mijn pillen weer nemen maar ook weer een liter colofort. Erg lekker voor ontbijt, haha.
Ik had het onderzoek ook al om 8.30 uur. Dus ik had geen infuus met glucose gelukkig. Ik was er heen gebracht met de rolstoel en ik had een operatie pakje aan compleet met netonderbroekje, erg charmant...en ik moest een extra stoma zakje meenemen. Ik werd gelijk naar het kamertje gebracht waar ik ook op nieuwjaarsdag een nieuwe duodenumsonde heb gekregen. Er kwamen twee chirurgen die het onderzoek gingen uitvoeren met een van de radiologie. Ik ken hem heel goed, hij heeft al een paar keer mij een nieuwe duedenumsonde gegeven en hij deed ook samen met de radioloog dat biopt van de lever. Dus hij zei zo van: "zo, wat moet ik nu weer met je doen...o een colo-inloop-foto, weer eens wat anders he!"
Ze brachten een catheter waaraan een ballonnetje zat en dat ze dan opblazen zodat het contrastvloeistof in de darm blijft zitten. Toen zag je al dat er niks in de darm zat en toen de vloeistof erin liep zag je duidelijk dat de darmen uit gingen zetten. Waarbij de chirurgen gelijk zeiden dat het prachtig te zien was. Ik vond het ook geweldig dat je dat zo allemaal kunt zien. Je zag dat de darm geen vernauwing had. En ze zeiden dat er ook geen verklevingen te zien waren...Das fijn maar waar komt dan die pijn vandaan?
Op die vraag gaan ze nu dus studeren. Ik hoor het wel...Ik was al om kwamrt over 9 weer terug op de ksmer en toen heb ik mijn ontbijt gekregen. Toen eigenlijk niet zoveel gedaan, ja alles opgegeten wat ik voor mijn neus kreeg en flink wat contrastvloeistof uit mijn stoma zakje laten stromen.
Tijdens het middageten kwam Jan mij bezoeken samen met stans. Jan was voor controle maar het ging niet zo lekker met hem. We hebben het wel even gezellig gehad en ik vond het leuk om ze weer even te zien.
Mama was er rond 3 uur, hebben we wat gekletst en we hebben wat limonade gekocht omdat ik steeds zo'n dorst heb en een droge keel.
Ik kreeg mijn avond eten en pas tegen half 7 kwam arjan. We zijn gelijk naar het restaurant gegaan, daar hebben we wat gedronken en bitterballen en kip nuggets besteld. Heerlijk, dat ik nu weer kan eten zonder dat ik pijn krijg.

Toen heb ik ze uitgezwaaid en ben ik naar mijn kamer terug gegaan, mijn weblog bijwerken, heb er de hele avond over gedaan want ik kreeg steeds telefoon, vind ik echt niet erg hoor...zelfs wel leuk, zat ondertussen te kletsen met mijn kamergenoten en tv te kijken, nu kijk ik ER....en ga ik dit publiseren en dan onder de wol...

Iedereen die mij een kaartje hebben gezonden, erg bedankt, het fleurt me erg op omdat er toch meegeleefd wordt. Nogmaals bedankt allemaal.

O ja, ik las gisteren deze tekst:

"geloven dat de pijn overgaat maakt het draaglijk"

Geen opmerkingen: